ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ :

ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ: Νικολέττα Μπασδέκη  Πρόεδρος Δ.Σ.Λάρισας.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ  ΣΕ ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ (από 31/5/2017 και ΑΠ : ΟΙΚ.10464/31.5.2017 απόφασης Δ/ντριας Υπηρεσίας Ασύλου  δημοσιευμένης στο ΦΕΚ τ.Β 1977/7.6.2017) «ΠΕΡΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ»

              ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΣΑ: ΑΝΘΙΠΠΗ ΖΑΝΝΑΡΑ Πρόεδρος Δ.Σ.ΧΙΟΥ.

Η μακρά οικονομική κρίση και η επιβολή των μνημονίων στη χώρα μας είχε ως συνέπεια μια σειρά ατελεύτητων αντιδικηγορικών μέτρων  μεταξύ των οποίων και την υποβάθμιση του δικαϊικού ρόλου του δικηγόρου ως πυλώνα της στήριξης της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης και εγγυητή του Κράτους Δικαίου. Από την άλλη σε πείσμα των καιρών οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας, οι δικηγόροι επι μέρους και συλλογικά σήκωσαν το βάρος της πιο πολύμηνης συνεχούς αποχής εκ των καθηκόντων τους το 2016 ,αξιοποίησαν τη νομική γνώση και όρθωσαν αντιστάσεις  για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, για τον βιοπορισμό και την αξιοπρέπειά τους ,μα και για τους συμπολίτες τους και την κοινωνία  (επισημαίνοντας φερ ειπείν τον κίνδυνο των πολλαπλών πλειστηριασμών, των ηλεκτρονικών ίδιων και την προτεραιότητα στο πλειστηρίασμα των Τραπεζών και του Δημοσίου, αντί παγίως των εργαζομένων , στα πλαίσια των νομοθετικών  μεταρρυθμίσεων).  Στα πλαίσια αυτά της οικονομικής και αξιακής κρίσης  της χώρας μας αλλά και του «τριγμού» των θεσμών γενικότερα οι δικηγόροι και οι δικηγορικοί Σύλλογοι έρχονται να αναπληρώσουν με τις παρεμβάσεις τους αυτό το κενό ως άμισθοι δημόσιοι λειτουργοί (άρθ.1. του νέου Κ.περί Δ Ν.4190/2012 .) σε συνδυασμό με τα αρθ.87 επ του ιδίου Κώδικα και του άρθ.90 ,όπου ρητά αναφέρονται  οι σκοποί των Συλλόγων μας και στη περίπτωση ζ΄ αναγνωρίζεται ο ιδιαίτερος κοινωνικός ρόλος τους  σε συνδυασμό με το αρθ.99 του Συντάγματος, βάσει του οποίου απονέμονται στους δικηγόρους δικαστικά καθήκοντα είναι δε εύλογη η εκ του νόμου ανάθεση στους Δικηγορικούς Συλλόγους  επιβοηθητικού ελέγχου σε γενικότερα ζητήματα εθνικού η κοινωνικού περιεχομένου.

Με βάση αυτά ο Δικηγορικός Σύλλογος Χίου μα και αντίστοιχα της Μυτιλήνης και Σάμου συστρατεύθηκαν με τους λοιπούς παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς των νησιών τους  από του έτος 2016 για τη μη εφαρμογή από 1.1.2017 αυξημένων συντελεστών ΦΠΑ στους τόπους μας προασπίζοντας την συνταγματικά κατοχυρωμένη νησιωτικότητα του άρθ.101 του Συντάγματος και του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 4.2.2016 «περί ειδικής κατάστασης των νήσων» και όλα αυτά στα πλαίσια μιας παναιγειακής κινητοποίησης. Σε αυτά τα πλαίσια του ευρύτερου και με ευθύνη ρόλου, ο Δ.Σ Χίου ανταποκρινόμενος σε αίτημα του Δήμου Χίου εκπόνησε στα τέλη του 2016 γνωμοδότηση που αποδομούσε νομικά την πολυσυζητημένη  Κοινή Δήλωση Ε.Ε. Τουρκίας για τις  προσφυγικές ροές και τον χειρισμό τους,  ενώ είχε την πρωτοβουλία κατάθεσης αίτησης ακύρωσης κατά πράξεως διοικήτριας Ασύλου που «υποχρέωνε σε παραμονή στα νησιά της Λέσβου, Χίου, Σάμου, Ρόδου, Κώ και Λέρου τους αιτούντες διεθνή προστασία» και την οποία πρωτοβουλία μας στήριξαν ενεργά οι Σύλλογοι των αναφερομένων νησιών που ως γνωστόν συζητήθηκε στις 27.2.2018 ενώπιον του ΣτΕ  ,ενώ δώσαμε από κοινού συνέντευξη Τύπου στην αίθουσα τελετών του Δ.Σ.Α. γνωστοποιώντας κατά το δυνατόν στο πανελλήνιο τις πτυχές του ζητήματος ,που συνεπάγεται αφενός δραματικές συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων/μεταναστών και εγκλωβισμό τους κατά παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών σχετικών Συμβάσεων και Διατάξεων ,αλλά και αλλοίωση του τρόπου ζωής και της καθημερινότητας αφετέρου των νησιωτικών κοινωνιών με ανατροπή της Αρχής της αναλογικότητας ,και αρνητικές επιπτώσεις στον τουρισμό ,την ανάπτυξη ,την τοπική οικονομία και ασφάλεια των πολιτών με υποτίμηση των γεωπολιτικών σταθερών,όπως τις γνωρίζαμε.

Η συνεργασία μας αυτή με τους δικηγορικούς συλλόγους της Μυτιλήνης, της Σάμου, της Κώ αλλά και της Ρόδου σ ένα σημαντικό βαθμό,  ήταν μια εξαιρετική εμπειρία συλλογικότητας, αλληλοϋποστήριξης, ανταλλαγής απόψεων και ενδυνάμωσης των σχέσεών μας, αντιμετωπίζοντας από κοινού και επιμέρους το θέμα του προσφυγικού/μεταναστευτικού που άγγιξε τα νησιά μας με τις συνεχείς ροές ανθρώπων που εγκατέλειπαν ακούσια τις πατρίδες τους για λόγους πολέμου, εμφυλίων αντιπαραθέσεων και οικονομικής δυσπραγίας,από του θέρους του 2015 μέχρι και σήμερα.  Εν κατακλείδι στη τόσο δύσκολη συγκυρία που διανύουμε ως χώρα μα και σαν νησιά του Βορειοανατολικού αλλά και Νότιου Αιγαίου με μια γεωπολιτική που ανακατατάσσεται, με τις ροές των αιτούντων διεθνή προστασία να συνεχίζονται , με την ένταση δίπλα μας να μας κρατά σε μια ανήσυχη εγρήγορση, αναπτύξαμε μέσα από τις παρούσες δύσκολες συνθήκες, μια εποικοδομητική συνεργασία με τους Δικηγορικούς Συλλόγους των νησιών μας ασκώντας και συζητώντας ενώπιον του ΣτΕ την αίτηση ακύρωση κατά πράξεως διοικήτριας Ασύλου που «υποχρέωνε σε παραμονή στα νησιά της Λέσβου, Χίου, Σάμου, Ρόδου, Κώ και Λέρου τους αιτούντες διεθνή προστασία» με επιδίωξη την αποφόρτιση των κοινωνιών μας από την «υποχρεωτική» παραμονή των αιτούντων διεθνή προστασία και τον απεγκλωβισμό των τελευταίων από ένα τέτοιο επιβαλλόμενο μέτρο, που τους στερούσε/στερεί το δικαίωμα της μετακίνησης στο εσωτερικό της χώρας αλλά και της μετάβασής τους στη χώρα προορισμού που επιθυμούν. Αξίζει δε να επισημανθεί ότι στη προσπάθεια αυτή που την πρωτοβουλία είχε ο Δ.Σ.Χίου,είχαμε και την υποστήριξη του Δ.Σ.Πάτρας  (βλ. το από 5/2/2018 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  του ανωτέρω Δικηγορικού Συλλόγου «το Δ.Σ. του Δ.Σ. Πάτρας  στην από 2.2.2018 συνεδρίασή του ,ομόφωνα δήλωσε ότι προσχωρεί στις νομικές θέσεις του Δ.Σ.Χίου ,περί προάσπισης του δικαιώματος ελευθερίας  και τη σαφή παραβίασή του μέσω της διοικητικής επιβολής των «γεωγραφικών περιορισμών» σε ελληνικά νησιά όλων των αιτουμένων άσυλο έως και την απόφαση επί της αιτήσεως αυτής. Συντάσσεται δε με την δικαστική ενώπιον του ΣτΕ προσφυγή των Δικηγορικών Συλλόγων Χίου, Σάμου, Μυτιλήνης και Κώ ,κατά απόφασης της Διοίκησης για επιβολή γεωγραφικών περιορισμών, η οποία συζητείται μετά από αναβολή στις 27/2/2018».

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΙΟΥ /ΕΝΕΡΓΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ- ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  ΣΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΧΙΑΚΗ (και ευρύτερα ελληνική) ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ.

«ΣΥΜΦΩΝΙΑ» Ε.Ε.  –ΤΟΥΡΚΙΑΣ  ,γεωπολιτικά μεγέθη /νομικά ζητήματα.

Ο Δ.Σ.Χίου στις 05.04.2016 εξέδωσε ψήφισμα υπέρ του Δήμου Χίου,κατόπιν των επεισοδίων που έλαβαν χώρα στις 03.04.2016 στα «Ταμπάκικα» της Χίου προκειμένου και να προασπίσει τους κατοίκους που δοκιμάζονταν υφιστάμενοι «επίθεση» από τα ΜΑΤ εξ αφορμής επεισοδίων με μετανάστες αλλά και να στηρίξει το Δήμο Χίου και το νησί μας ενώ κατόπιν ο Δήμος Χίου ζήτησε από τον Σύλλογό μας την εκπόνηση γνωμοδότησης για την «ΣΥΜΦΩΝΙΑ Ε.Ε.-ΤΟΥΡΚΊΑΣ» ακριβώς διότι οι Δικηγορικοί Σύλλογοι έχουν έννομο συμφέρον και μπορούν να αποφαίνονται για ζητήματα εθνικού συμφέροντος  και η οποία γνωμοδότησή μας εχει ως ακολούθως:

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΙΟΥ 

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ 

Η Επιτροπή του Δικηγορικού Συλλόγου Χίου, η οποία συστάθηκε κατόπιν του από24-11-2016 με αρ. πρωτ. 36342 εγγράφου του Δημάρχου Χίου, προκειμένου να γνωμοδοτήσειγια το αν βάσει της από 18 Μαρτίου 2016 συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας επιτρέπεται ήαπαγορεύεται η μεταφορά των προσφύγων- μεταναστών από τα νησιά του Αιγαίου προς τηνυπόλοιπη Ελλάδα, αφού έλαβε υπόψιν:

Α. Την από 18 Μαρτίου 2015 κοινή δήλωση ΕΕ – Τουρκίας.

Β. Τον νόμο 4375/2016 με τον οποίο ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη η υπ’

αριθμ. 2013/32/ΕΕ οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Γ. Τα αρ. 2 παρ. 1, 5 παρ. 1,2,3, 6 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 25 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος

της Ελλάδας.

Δ. Τα αρ. 1, 3, 5,13 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

(ΕΣΔΑ).

Ε. Το ψήφισμα 1707 (2010) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της

Ευρώπης της 28 ης Ιανουαρίου 2010 σχετικά με τη διοικητική κράτηση των αιτούντων άσυλο

και των παρανόμων μεταναστών.

ΣΤ. Τη Συνθήκη της Γενεύης του 1951, όπως κυρώθηκε με το ν.δ. 3989/19/26-9-1959

«περί κυρώσεως της πολυμερούς συμβάσεως περί της Νομικής Καταστάσεως των Προσφύγων» 

(ΦΕΚ 201/1959 τ. Α΄),

Προχώρησε στις ακόλουθες σκέψεις :

Η συμφωνία- κοινή δήλωση Ε.Ε.- Τουρκίας της 18ης Μαρτίου 2016 (EU - Turkey

Statement) αποτελεί μια πολιτική συμφωνία η οποία νομικά φέρει τα χαρακτηριστικά της

Συμφωνίας Κυρίων ( gentlemen'sagreement). Η νομική ανάλυση που επιδέχεται η συμφωνία

κυρίως βασίζεται στο διεθνές και ανθρωπιστικό δίκαιο. Συμπληρωματικά πρέπει να εξεταστεί

και ο Ν.4375/2016 που αφορά την διαδικασία χορήγησης ασύλου και ανθρωπιστικής

προστασίας στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα η εν λόγω συμφωνία αναφέρει:

Το ερώτημα που μας απευθύνθηκε είναι αν με βάση αυτή την κοινή δήλωση ΕΕ- 

Τουρκίας, οι πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες μπορούν να μετακινηθούν από τα 

Ελληνικά νησιά του Αιγαίου προς την υπόλοιπη Ελλάδα. 

Κατόπιν διεξοδικής νομικής ανάλυσης η επιτροπή εργασίας του Δ.Σ.Χίου κατέληξε στο συμπέρασμα: 

«ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ

ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ 

Η Συμφωνία της 18ης Μαρτίου 2016 μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας δεν προβλέπει ρητάτην υποχρέωση παραμονής των προσφύγων- μεταναστών στα ελληνικά νησιά μέχρι ναεξεταστεί η αίτηση ασύλου τους. Η υποχρέωση παραμονής των προσφύγων- μεταναστώναποτελεί προϊόν ερμηνείας. Η ερμηνεία αυτή όπως εφαρμόζεται μέχρι σήμερα ωστόσοείναι αντίθετη τόσο με το Ελληνικό Σύνταγμα όσο και με την Ευρωπαϊκή ΣύμβασηΔικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Συνεπώς, οι πρόσφυγες- μετανάστες, οι οποίοιεισέρχονται μέσω των ελληνικών νησιών στην Ελλάδα μπορούν να μετακινηθούν προςτην υπόλοιπη Ελλάδα μέχρι να εξεταστεί η αίτηση ασύλου τους. 

Χίος, 30 Δεκεμβρίου 2016 

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΙΟΥ 

Αλοιμόνου Γραμματική

Κουμή Νικολέτα

Μονιάρου Μαρία 

Ζαννάρα Ανθίππη

Παπαντωνάκη Αγγελική 

Καρατζά Αναστασία

Σπηλιόπουλος Χρήστος 

Κουκουτιανός Γεώργιος

Τριαντάφυλλος Κωνσταντίνος» 

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ουδεμία νομική σύμβαση υφίσταται πάρεξ μιας άτυπης δήλωσης ουδε καν συμφωνίας που εφαρμόζουν ορισμένοι ανώτεροι υπάλληλοι αξιωματούχοι και διορισμένων ευρωπαϊκών κρατών και όχι της Ε.Ε.Ε ,η δε παραπάνω «συμφωνία» δεν εχει κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή και συνεπώς πρόκειται για πολιτικές επιλογές που βεβαίως ως τέτοιες μπορούν και να μεταβάλλονται, χωρίς βέβαια αυτό να εμπίπτει στη δική μας αρμοδιότητα ,περαν του ότι καταδείξαμε ότι δεν πρόκειται για νομικής βαρύτητας  έγγραφο σύμβασης. Η γνωμοδότηση αυτή που αφορά στη κοινή Δήλωση ΕΕ- Τουρκίας της 18^ης Μαρτίου 2016 ( EU-Turkey Statement) έχει ληφθεί μέριμνα από τον Δ.Σ.Χίου , ώστε να διανέμεται στους συνέδρους σε έντυπη μορφή η c d ,προκειμένου να λάβουν γνώση σ ένα μείζονος σημασίας ζήτημα όχι μόνο για τα νησιά μας μα και για όλη τη χώρα- ως εθνικό δηλαδή ζήτημα-  για το οποίο οι δικηγόροι της Χίου μετέχοντες ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι του νησιού μας ,αποφανθήκαμε μέσω των επιστημονικών μας γνώσεων και δυνατοτήτων ως έχοντες έννομο συμφέρον μα και επίγνωση του ρόλου μας ως δικηγόρων  στην κοινωνία και την υποχρέωσή μας της υπεράσπισης των αρχών και των κανόνων του κράτους δικαίου σε μια δημοκρατική πολιτεία.

Οσον αφορά την ειρημένη αίτηση ακύρωσης κατά του Ελληνικού Δημοσίου, του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής (τότε κ.Μουζάλα) και κατά της από 31/5/2017 και ΑΠ : ΟΙΚ.10464/31.5.2017 απόφασης Δ/ντριας Υπηρεσίας Ασύλου  δημοσιευμένης στο ΦΕΚ τ.Β 1977/7.6.2017 «ΠΕΡΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ» αξίζει να αναφερθούμε  στο τμήμα του δικογράφου, της από με αριθμό κατάθ. Αίτησής μας ακύρωσης κατά των ανωτέρω ενώπιον του ΣτΕ και που αφορά στη θεμελίωση του εννόμου συμφέροντος των Δικηγορικών Συλλόγων για την άσκηση της εν λόγω αίτησης και που έχει ως ακολούθως:

1.Εννομο συμφέρον των Δικηγορικών Συλλόγων για της άσκηση της παρούσας: «Επειδή στο άρθρο 47 παρ. 1 π.δ. 18/1989 ορίζεται ότι: «1. Αίτηση ακυρώσεως δικαιούται να ασκήσει ο ιδιώτης ή το νομικό πρόσωπο, τους οποίους αφορά η διοικητική πράξη ή των οποίων έννομα συμφέροντα, έστω και μη χρηματικά, προσβάλλονται από αυτήν». Εξάλλου σύμφωνα με το αρθ. 90 περ. ζ του νέου Κώδικα Δικηγόρων ( ν. 4190/2014 προβλέπεται ρητά και χωρίς καμία περαιτέρω προϋπόθεση, η δυνατότητα να ασκεί ( και ) αίτηση ακυρώσεως ο κάθε δικηγορικός σύλλογο. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι (κατ’ άρθ. 90 περ. ζ )  υπάγεται στην αρμοδιότητα των Δικηγορικών Συλλόγων : …»ζ) Η άσκηση παρεμβάσεων ενώπιον των δικαστηρίων και κάθε αρχής ( στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ανεξάρτητες αρχές ) για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτιστικού, οικονομικού ενδιαφέροντος και περιεχομένου που ενδιαφέρει τα μέλη του συλλόγου ή το δικηγορικό σώμα γενικότερα, καθώς και για κάθε ζήτημα εθνικού, κοινωνικού, πολιτισμικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος. Για την υλοποίηση της επίτευξης αυτού του σκοπού οι Δικηγορικοί Σύλλογοι μπορούν να υποβάλλουν αγωγή, κύρια ή πρόσθετη παρέμβαση, αναφορά, μήνυση, δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής, αίτηση ακύρωσης, ουσιαστική προσφυγή και γενικά οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα και μέσο οποιασδήποτε φύσης κατηγορίας ενώπιον κάθε δικαστηρίου ποινικού, πολιτικού διοικητικού ουσίας ή ακυρωτικού ή Ελεγκτικού οποιουδήποτε βαθμού δικαιοδοσίας στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και σε οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο. Επίσης για τα πιο πάνω ζητήματα μπορούν να παρεμβαίνουν με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο, σε κάθε αρμόδια αρχή στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και σε οποιανδήποτε άλλη αρχή ή αρχή διεθνούς δικαίου». Επειδή οι αιτούντες Δικηγορικοί Σύλλογοι  νομιμοποιούνται ρητά από το προαναφερθέν άρθρο ( σε αντίθεση με τον προϊσχύων άρθ. 199 του προηγούμενου Κώδικα περί δικηγόρων ) να ασκεί αίτηση ακύρωσης για κάθε θέμα εθνικού, κοινωνικού ή οικονομικού ενδιαφέροντος. Το δικαίωμα, μάλιστα, αυτό παρέχεται σε κάθε περίπτωση που υφίσταται τέτοιο ζήτημα χωρίς ειδικώτερη ανάγκη επίκλησης και αποδείξεως έννομου συμφέροντος του Δικηγορικού Συλλόγου, αφού η αίτηση ακύρωσης στην περίπτωση αυτή θεωρείται από το νόμο ως υπαγόμενη στην αρμοδιότητα του Δικηγορικού Συλλόγου ως Ν.Π.Δ.Δ. Διαφορετικά η συγκεκριμένη διάταξη δεν θα είχε κάποιο νόημα, αφού θα είλκετο σε εφαρμογή η γενική διάταξη του άρθ. 47 π.δ. 18/1981.

Επειδή το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα και η παραμονή μεγάλου μεταναστευτικού πληθυσμού σε παραμεθόριες περιοχές με μικρό αριθμό κατοίκων, εφόσον δεν υπερβαίνουν τις 50.000 στις πλείστες των περιπτώσεων, αποτελεί θέμα τόσο εθνικό, όσο και κοινωνικό και οικονομικό.

Και αυτό για το λόγο ότι ο χαρακτήρας των νησιών Χίου, Λέσβου, Ρόδου, Σάμου, Κως και Λέρου, , ως παραμεθόριων περιοχών, που κατοικούνται  σχεδόν στο σύνολό τους από ελληνορθόδοξους πληθυσμούς, αλλά παράλληλα αντιμετωπίζουν σοβαρά δημογραφικά προβλήματα, λόγω της μετανάστευσης των νεωτέρων σε ηλικία κατοίκων προς εξεύρεση καλύτερων συνθηκών εργασίας ή καλύτερης ποιότητας ζωής και ταυτόχρονα η ιδιαίτερα ευαίσθητη γεωπολιτικά θέση τους, αφού  βρίσκονται στον χώρο αλληλεπίδρασης και διέλευσης των περιοχών των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής σε συνδυασμό με τα προβλήματα που δημιουργεί η νησιωτικότητα στον κοινωνικό και οικονομικό τομέα, δεδομένου ότι αποτελεί έναν ανασταλτικό παράγοντα ανάπτυξης, που οφείλεται στη γεωγραφική ασυνέχεια του χώρου και εντείνεται όσο η απόσταση από την ηπειρωτική χώρα αυξάνεται και όσο το μέγεθος του νησιού μειώνεται, καθιστούν το πρόβλημα του εγκλωβισμού μεγάλου αριθμού  προσφύγων και μεταναστών από διάφορες περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Αφρικής σ΄ αυτά, ζήτημα γενικότερου εθνικού, κοινωνικού και οικονομικού ενδιαφέροντος και ασφάλειας, που επηρεάζει άμεσα την τοπική κοινωνία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων  και των ίδιων των προσφύγων – μεταναστών, αλλά, λόγω της σε παγκόσμιο επίπεδο  αύξησης του κινδύνου από την τρομοκρατία, δημιουργεί εμμέσως πλην σαφώς και θέματα εθνικής ασφάλειας, εξ ου και ο Δικηγορικός Σύλλογος Χίου νομιμοποιείται στην άσκηση της παρούσας αίτησης ακύρωσης  ( πρβλ. ΣτΕΟλ. 2527/2013, 1283/2012 κ.α. ) μια και το θέμα αφορά σήμερα και το νησί της Χίου. Για τους ίδιους λόγους κατ αναλογία και με τις επιμέρους διαφοροποιήσεις των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των νησιών τους , νομιμοποιούνται οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της Ρόδου για την Ρόδο, της  Μυτιλήνης για τη νήσο Λέσβο που επαρκώς έχουν ήδη αναδειχθεί ειδησεογραφικώς εξ αφορμής της παραμονής μεγάλου αριθμού προσφύγων –μεταναστών στο νησί ,τα προβλήματα και ο αντίκτυπος στη ροή της καθημερινότητας της τοπικής κοινωνίας, της Σάμου και της Κώ ,νησιών με πληθυσμό κάτω των 40.000 κατοίκων για καθένα εξ αυτών αλλά και για το νησί της Λέρου εκπροσωπουμένου  από τον Δ.Σ. της τελευταίας ανήκουσας διοικητικά στα Δωδεκάνησα, έχουσας πληθυσμό περίπου 7.500 χιλιάδων κατοίκων και που επίσης έχουν εναργώς αποτυπωθεί οι δυσλειτουργίες που προκαλεί η επί μακρόν «υποχρεωτικότητα» παραμονής του μεγάλου για την αναλογία του τοπικού πληθυσμού αριθμού των αιτούντων διεθνή προστασία και ομού αιτούνται μετά του Δικηγορικού Συλλόγου Χίου και διώκουν με την παρούσα αίτηση την ακύρωση της από  31/5/2017 και με αριθ. πρωτ. : οικ. 10464/31-5-2017 Απόφασης «περί περιορισμού κυκλοφορίας των αιτούντων διεθνή προστασία» της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Ασύλου, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τ. Β 1977/7-6-2017 καθώς και κάθε άλλης συναφούς πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης ρητής ή σιωπηρής προγενέστερης ή μεταγενέστερης και κάθε άλλης πράξης της Διοίκησης»».

Επί της αιτήσεώς μας αυτής ακολουθεί απόσπασμα του Εισηγητή στην υπόθεση Ε.2245/17 του κ. Δ. Μ. Κυριλλόπουλου που παρατίθεται μέρος του –όσον αφορά το έννομο συμφέρον από τους αιτούντες Δικηγορικούς Συλλόγους- έν όψει της έκδοσης των αποφάσεων στην αίτηση των παραπάνω όσο και αυτής του Εθνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, που εκδίκασε το Δ΄Τμημα του ΣτΕ. (805/2018 και 806/2018) . « Τίθενται ζήτημα αν η κρινόμενη αίτηση ασκείται με έννομο συμφέρον από τους αιτούντες δικηγορικούς συλλόγους . Για τη θεμελίωση του εννόμου συμφέροντος οι αιτούντες σύλλογοι επικαλούνται το άρθρο 90 περ.ζ του Κώδικα Δικηγόρων, το οποίο τους παρέχει το δικαίωμα να ασκήσουν αίτηση ακυρώσεως για κάθε θέμα εθνικού, κοινωνικού και οικονομικού ενδιαφέροντος, το δε μεταναστευτικό προσφυγικό ζήτημα είναι εθνικό θέμα.

Με την κρινόμενη αίτηση ζητείται η ακύρωση της υπ΄ αρίθμ. 10464/31.05.2017 αποφάσεως της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία ορίστηκε ότι στα Δελτία αιτούντων διεθνούς προστασίας, τα οποία χορηγούνται από τις Περιφερειακές Υπηρεσίες Λέσβου, Ρόδου, Σάμου, Κω, Λέρου και Χίου και αφορούν αιτούντες οι οποίοι εισήλθαν στην Ελλάδα μετά τις 20.03.2016, επιβάλλεται περιορισμός κυκλοφορίας αυτών στα νησιά Λέσβο, Ρόδο, Σάμο, Κω, Λέρο και Χίο.

Δ.Μ. Κυριλλόπουλος

Μετά από συλλογική προσπάθεια των υπογραφόντων δικηγόρων του Δικηγορικού Συλλόγου Χίου και των Δ.Σ. της Μυτιλήνης, της Σάμου και της Κώ μα και της Ρόδου (όσον αφορά στην κατάθεση της αίτησης ακύρωσης) που συν υποστήριξαν όλο αυτό το εγχείρημα ως δικηγόροι μα και Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας που έχουν συνείδηση της αποστολής και του ρόλου τους στην κοινωνία αισθανθήκαμε δικαιωμένοι και ότι αξίζει διαχρονικά να είμαστε δίπλα στην κοινωνία και στη χώρα που ζούμε –εφόσον από αυτήν αντλούμε δύναμη για να παλεύουμε για τις αξίες της Δικαιοσύνης ,της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας των πολιτών σε μια Ειρηνική ,Ασφαλή και Δημοκρατική Πολιτεία- δεδομένου ότι το ΣτΕ εξέδωσε με το αυτό σκεπτικό τις αποφάσεις του τόσο για το «Εθνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» που επίσης είχε προσφύγει κατά πράξης Διοικήσεως με γεωγραφικό περιορισμό των αιτούντων διεθνή προστασία όσο και για τους Δικηγορικούς Συλλόγους της Χίου, Μυτιλήνης , Κώ και Σάμου, με τις υπ αριθμ.805 και 806/2018 , κάνοντας αποδεκτές τις αιτήσεις και νομικές θέσεις και ισχυρισμούς μας.

Οι αποφάσεις 805 και 806/2018 του ΣτΕ επίσης θα διανεμηθούν στους συνέδρους.

Κλείνοντας, πιστεύω ότι η παρέμβαση του Δ.Σ. Χίου έχει τη μείζονα σημαντικότητα της στις εργασίες του Συνεδρίου μας –όσον αφορά το θέμα «ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» αφού πράγματι οι δικηγόροι και ο Δ.Σ. Χίου , σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα μας και τα νησιά μας, που δέχθηκαν τους κραδασμούς από την είσοδο δεκάδων χιλιάδων προσφύγων/μεταναστών ,εμείς δηλώσαμε και είμεθα παρόντες  για το νησί μας τη Χίο και τους συμπολίτες μας , όπως το Σύνταγμα , ο Κ. περί Δ ,το λειτούργημα και η συνείδησή μας ,ορίζουν.

ΧΙΟΣ 27/2/2019

ΑΝΘΙΠΠΗ ΖΑΝΝΑΡΑ

Πρόεδρος Δ.Σ.ΧΙΟΥ